Gry psychologiczne, to nie jest wynalazek psychologii XX wieku. Te prawidłowości nieświadomego wprowadzania siebie i partnera interakcji w dyskomfort psychiczny znali już ludzie starożytni. Sploty różnych interakcji prowadzących do dramatycznych rozwiązań zostały już ukazane w antycznym dramacie. Freud zauważył ludzką silną tendencję do powtarzania pewnych wzorców, a Bern’e zastanawiał się, dlaczego istnieje taka silna powtarzalność wzorca w relacjach, nawet jeśli te wzorce przynoszą ludziom ból, cierpienie, nieszczęście.

Gry psychologiczne nie są intencjonalnym zachowaniem. Nie są manipulacją, ale są nieświadomym sposobem realizacji potrzeb, uzyskiwania „wzroku i uznania od innych” oraz sposobem na dostarczenie sobie pobudzenia. Są takim rodzajem komunikacji, który jest czasami jedynym możliwym sposobem komunikowania się pomiędzy ludźmi, którzy potrzebują różnorakich korzyści z relacji z innymi nawet nie będąc tego świadomymi. Gry są zawsze sposobem komunikowania się między ludźmi, więc ważne jest by nie nadawać im intencjonalnego negatywnego znaczenia. To jest coś, co ludzie tworzą w przestrzeni między sobą często, choć paradoksalnie, po to by być ze sobą bliżej.

W trakcie wykładu przyjrzymy się specyfice gier psychologicznych, szczególnie w okresie Świąt oraz będziemy mówić, jak zapobiegać wchodzeniu w gry i utrzymywać autentyczną, bezpośrednią komunikację.