Jak pracować mądrze? O perfekcjonizmie i pracoholizmie

Stereotypowy romantyk bujający w obłokach pracuje raczej kompulsywnie niż systematycznie – albo rzuca się w wir działań, albo ucieka od obowiązków. Dąży do ideałów, które sam stworzył – jest rozczarowany, kiedy nie może im sprostać. My, współcześni także nie zawsze mamy zdrowy stosunek do pracy. Dlaczego sami sobie odbieramy przyjemność, którą możemy czerpać z życia zawodowego? Często zamiast cieszyć się z możliwości rozwoju, zadręczamy się niespełnianiem własnych, wygórowanych oczekiwań.

Perfekcjonizm i pracoholizm to „cisi zabójcy” naszych czasów. Cisi, ponieważ stoją krok za swoimi konsekwencjami. Są wsparciem depresji, szkodliwych dla zdrowia skutków stresu, nerwic, fobii, problemów z kontrolowaniem agresji i kompulsywnym odchudzaniem. Zbyt często uznajemy, że dążenie do perfekcji jest znakiem czasów, zatem każdy z nas powinien zacisnąć zęby i iść do przodu, akceptując to, czego pozornie nie można zmienić.

Dążyć do doskonałości ciężką pracą – jak się z tym stwierdzeniem nie zgodzić? Gdzie jest granica, poza którą nie słyszymy już oklasków za kolejny sukces, bo biegniemy dalej? Po czym poznać, że bliska nam osoba opada z sił i robi krzywdę sobie, rodzinie lub przyjaciołom? Jak się wyzwolić z ciągłego poczucia, że to, co robię, nie jest dość dobre, że jeden błąd przekreśla wszystko, co dotychczas zdobyte?

Perfekcjonizm przybiera najróżniejsze formy i może występować w różnym natężeniu. Odgrywa bardzo ważną rolę przy takich problemach jak depresja, agresja, lęk społeczny, niepokój i stres, zachowania obsesyjno-kompulsywne, odchudzanie i przesadna dbałość o wygląd. Już z tego krótkiego zestawienia widzimy, że pod większością z tych trudności mogłaby się podpisać połowa społeczeństwa.

Rozmawiając o stresie, o wpływie nowych technologii, o pracoholizmie, tak naprawdę rozmawiamy o ich skutkach. Zadając pytania: dlaczego tak bardzo się stresuję? dlaczego uciekam do nierealnej rzeczywistości? dlaczego tyle pracuję? możemy znaleźć odpowiedzi wynikające z ograniczających okowów perfekcjonizmu. Stresuję się, bo boję się popełnić błąd, uciekam w wirtualną rzeczywistość, bo świat, ludzie i ja sam nie spełniamy moich wysokich oczekiwań, pracuję, bo wtedy czuję, że jestem dobry i wartościowy.

W zrozumieniu pracoholizmu ważne jest pojęcie samokontroli. Żyjemy w świecie nieograniczonych wyborów, na wyciągnięcie ręki mamy produkty i usługi, o jakich nie śniło się naszym dziadkom. Powstrzymywanie się od korzystania z tego oceanu dóbr wymaga codziennej samokontroli na najwyższym poziomie. Jeśli pączek kosztuje złotówkę, to czy na pączka, zamiast zdrowszej bułki, może pozwolić sobie większość z nas? Jeśli śmieszne treści w Internecie są dostępne o każdej porze dnia i nocy, to dlaczego nie spędzić całego dnia, śmiejąc się do ekranu komputera? Kiedy samokontrola jest dla nas dobra, a kiedy gospodarowanie samokontrolą prowadzi nas na manowce? Jaki jest związek samokontroli ze skutecznością realizacji naszych celów? W pracy, żeby wykonać dane nam zadania, musimy sobie radzić z rozpraszaczami (nie chce mi się, ktoś przeszkadza, zadanie jest trudne); zaburzona samokontrola każe pracować, kiedy czujemy się przemęczeni, nie pozwala zapomnieć o pracy, kiedy jesteśmy z rodziną. Niestety, wcale nie prowadzi do większej skuteczności, tylko do utrzymującego się poczucia zmęczenia i frustracji. Człowiek w takim stanie nie pracuje efektywnie, tylko długo. Pracoholicy to osoby, które mimo zmęczenia i negatywnych emocji dalej angażują się w zadanie.

Przyjrzymy się temu, co wpływa na znalezienie się w grupie ryzyka i pracoholików, i perfekcjonistów. Przede wszystkim poznamy krótkie ćwiczenia, które można samodzielnie wykonać, żeby udzielić sobie lub bliskim pierwszej pomocy, kiedy problem przeszkadza cieszyć się z pracy i relacji z bliskimi.

Spotkania organizowane przez Muzeum Pana Tadeusza i Uniwersytet SWPS mają formę wykładów bądź warsztatów prowadzonych przez specjalistów, psychologów i trenerów, wykładowców Uniwersytetu SWPS.

Sztuka jest narzędziem poznawania siebie i świata. Muzeum to nie tylko miejsce, w którym prezentowane są historyczne eksponaty, jest ono również przestrzenią dialogu, inspiracji i rozwoju. Punktem odniesienia dla cyklu Współcześni romantycy jest szeroko rozumiana postawa romantyczna i stereotypy z nią związane. Romantyczny bohater bywa buntownikiem, cierpiętnikiem, melancholikiem, samotnikiem, szaleńcem, ale także bojownikiem, szpiegiem i przywódcą. 

Kontakt

Maria Marszałek

E-mail: [email protected]
Tel.: 721 052 109 / 71 75 50 625

Partnerzy medialni 

• Akademickie Radio LUZ
• Portal TuWroclaw.com
• Portal Psychologia-spoleczna.pl