Mówiąc o designie jako projekcie, chcę sprowokować trzy kierunki myślenia. Po pierwsze rozdzielić design od designerstwa poprzez manifest rozumienia designu. Przeciwstawić się postawom, którym brakuje świadomości i którym brakuje teoretycznego odniesienia w praktyce designu. Rozmywaniu i pojęcia i profesji, niezależnie od tego, czy dzieje się to przez wewnętrzną mistyfikację procesu designu, czy przez dumping w usługach designerskich lub amatorski design. Nie zgadzam się też z nauczaniem designu, które koncentruje się na technicznych umiejętnościach, bez zgłębiania istoty i rozumienia designu. To zaś, żeby mogło się bronić, potrzebuje samookreślenia i zdefiniowania dyscypliny designu.

Po drugie chcę pokazać, że funkcja designu i designera pozostają dynamicznie sprzężone ze zmianami społecznymi. Manifestuje się to rozszerzaniu zakresów designu. Obok graphic designu, product designu czy web designu, można wymienić human centered design, information design, service design organisation design, universal design, eco design, urban design, legal design, transformation design i inne. Pokazuje to, że design ma nie tylko zmieniać świat i jego społeczeństwo, ale sam ulega transformacji. W ten sposób dryfuje od czystego projektowania artefaktów w kierunku systemowo zorientowanej dyscypliny, sprzężonej z naukami humanistycznospołecznymi, której możliwości wzrastają dynamicznie wraz z rozwojem nowych technologii, wspierających integralnie procesy projektowania.

Zgodnie z powyższym i po trzecie chcę propagować myślenie o designie przez jego funkcję zmiany społecznej. Zwrócić uwagę na paradygmatyczne przejście od estetyki do kognicji, czyli do designu jako rozpoznawania i rozwiązywania „złośliwych” problemów (za Rittelem: wicked problem), cyrkularnie „splątanych” (kompleksowych, kontyngentnych, sprzężonych zwrotnie), przez co niewidocznych gołym okiem, sprzecznych, dokonujących przerzutów, jeżeli ich źródło nie zostanie odkryte. To zaś bez włączenia pracy projektowej i myślenia projektowego (design thinking) się nie wydarzy. To ostanie, wbrew niesionej ewangelii, nie jest ani lekarstwem na wszystko, zwłaszcza jeżeli spłaszczone zostanie do metody burzy mózgów na kolorowych karteczkach. Metoda dopiero z metodologią staje się zasadna i przewidywalna. To cały mindset, który przybliżę, od zaplecza teoretycznego, przez kulturę pracy i postawę projektową, aż po działania crowdsourcingowe.