Głosy HumanistykiSeria podcastów o użyteczności nauk społecznych i humanistycznych
Grupa naukowców i studentów z Uniwersytetu SWPS nagra 24 odcinki podcastu promującego nauki humanistyczne i społeczne. Zaproszeni goście – autorytety ze świata polskiej nauki i sztuki – udowodnią, że medialny obraz humanistyki i humanistów często bywa krzywdzący i nieprawdziwy. Profesor Karina Stasiuk-Krajewska oraz red. Tomasz Wołodźko wraz zespołem podejmą próbę „odczarowania” tego obszaru nauki za pomocą innowacyjnego, atrakcyjnego medialnie formatu.
Projekt nr POPUL/SN/0275/2023/01; konkurs: Społeczna odpowiedzialność nauki II – Popularyzacja nauki
Odcinki podcastu
1.
Profesor Leszek Koczanowicz: „Zawsze jest ta nadzieja, że nasze wyniki coś zmienią. W naukach ścisłych to jest oczywiste, na przykład teoria względności, czy ktoś ją rozumie, czy nie, zmieniła nasze postrzeganie świata. Natomiast w humanistyce jest to po prostu podsuwanie pewnych sposobów rozumienia świata i w związku z tym jego zmienianie. Ponieważ jeśli zaczniemy coś rozumieć, to myślimy także o tym, jak to zmienić”.
2.
Profesor Adam Pawłowski: „Jeśli się chce nakręcić taki film, który spodoba się publiczności, trzeba opowiedzieć historię, którą owa publiczność już zna, a nowe treści dozować bardzo ostrożnie. Dlatego królewnę, księcia, Kopciuszka, dobrą wróżkę, nawróconego łotra itd. należy dla niepoznaki po prostu przebrać w inne stroje”.
3.
Profesor Andrzej Leder: „Społeczeństwo, w którym żyjemy, jest społeczeństwem zaprojektowanym przez myślicieli i rządzą nim idee. Dotyczy to każdego społeczeństwa nowożytnego”.
4.
Profesor Karolina Safarzyńska: „Kiedy poznałam ekonomię złożoności, okazało się, że istnieje cały tajemny świat, który odrzuca założenia ekonomii klasycznej”.
5.
Profesor Małgorzata Lisowska-Magdziarz: „Jako jedyny byt w przyrodzie mamy tę nadzwyczajną umiejętność używania całego świata w celu przekazywania treści, których w danym momencie tu nie ma, ale zostają one przywołane poprzez użycie jakiegoś znaku”.
6.
Profesor Ryszard Balicki: „Nie jestem politykiem. Nigdy nie byłem i nigdy nie chciałem być politykiem. Jednak prawo konstytucyjne wymaga, żeby analizować pewne zjawiska w sferze politycznej”.
7.
Profesor Agnieszka Skala-Gosk: „Przedsiębiorczość to dla mnie postawa życiowa, która nie musi być związana z biznesem. To cecha człowieka, który jeśli go coś uwiera, chce to zmienić, a nie się dostosować”.
8.
Profesor Mikołaj Cześnik: „W przeciwieństwie do moich koleżanek i kolegów z innych dziedzin humanistycznych i nauk społecznych ja nie muszę sobie tego racjonalizować. Ja wiem, po co my to robimy”.
9.
Profesor Wojciech Kulesza: „Kiedy poszedłem na psychologię, to z przerażeniem odkryłem, że jest tam całkiem sporo matematyki opakowanej w statystykę. Nauczyłem się jednak ją kochać, bo wreszcie zrozumiałem, że za obliczonym x stoi na przykład wynik eksperymentu albo iloraz inteligencji”.
10.
Profesor Ewa Domańska: „Problem w tej chwili polega na tym, że patrzymy na przyszłość tak, jakby miała być prostą kontynuacją tego, co było w przeszłości i jest obecnie. Robimy długoterminowe projekty, jakby rzeczywistość za 100 lat miała być taka sama, a ona wcale taka sama nie będzie”.
11.
Profesor Krzysztof Skarbek: „Jaki jest cel tego, co robię? Przede wszystkim walka o wartości i sprzeciw wobec hipokryzji – najważniejsze są przyjaźń i nowe porozumienie międzyludzkie. Tworzę swoje marzenia z obrazów i pragnę, żeby zaistniały w przestrzeni realnej”.
12.
Profesor Krzysztof Abriszewski: „O wiedzy nie powinniśmy myśleć w kategoriach czegoś, co ktoś ma w głowie i podczas kontaktu z innymi ludźmi im to przekazuje. Kluczowa jest bowiem sama sytuacja spotkania i rozmowy”.
13.
Profesor Marek Jeziński: „Nauka, i ta humanistyczna, i ścisła, jak mi się wydaje, cierpi na taką chorobę, którą można by nazwać nadprodukcją. To znaczy publikowane są teksty, które czytają recenzenci, kilka osób z czasopisma naukowego i być może znajomi autora. Tych tekstów są miliony, co sprawia, że badacz czuje się bezradny wobec takiego ogromu”.
14.
Profesor Arkadiusz Bagłajewski: „Literatura okolicznościowa pisana po katastrofie smoleńskiej nie potrafi wypracować własnego języka dla doświadczeń zbiorowych, tylko sięga po język romantyczny. Było dla mnie rzeczą zdumiewającą, jak pewna problematyka, która wydawała się problematyką wyłącznie historycznoliteracką, zaczyna w kulturze odżywać”.
O projekcie
Celem niniejszego projektu jest popularyzacja wiedzy oraz wzbudzenie zainteresowania naukami społecznymi i szeroko pojętą humanistyką. Twórcy projektu pragną pokazać, iż prowadzenie badań i tworzenie teorii w tych obszarach jest nie tylko społecznie ważne i użyteczne, lecz także pasjonujące.
Zespół prof. Kariny Stasiuk-Krajewskiej przygotuje 24 podcasty w języku polskim. W charakterze bohaterów i bohaterek odcinków podcastu wystąpią polscy badacze i badaczki z obszaru nauk społecznych, nauk humanistycznych oraz nauk o sztuce (w sumie 24 gości). Będą to osoby, których osiągnięcia naukowe mają nie tylko ogromne znaczenie teoretyczne i badawcze, lecz także charakteryzują się dużą wagą społeczną i mogą być interesujące dla osób na co dzień nie zajmujących się nauką.
Podcasty będą miały atrakcyjny medialnie format i trafią do szerokich grup odbiorców oraz istotnych grup interesariuszy dzięki rozbudowanej komunikacji w mediach tradycyjnych oraz social mediach. Z bohaterami i bohaterkami każdego z odcinków prowadzący rozmawiać będą o tym, na czym polegają ich koncepcje i badania naukowe, jak pracują, kiedy i skąd przychodzą do nich pomysły na książki czy publikacje, co uważają za swoje największe sukcesy i porażki, co jest dla nich sensem i motorem do pracy. A także – co o tym sądzi ich rodzina, przyjaciele czy znajomi; jaka książka ukształtowała ich sposób myślenia o świecie; co lubią czytać, oglądać, słuchać w czasie, kiedy nie zajmują się nauką itp.
Zwieńczeniem projektu będzie publikacja książki, zawierającej rozmowy z bohaterami/bohaterkami podcastów oraz event mający na celu promocję książki i debatę o społecznej roli nauk humanistycznych, społecznych i nauk o sztuce.
Nauki społeczne i humanistyczne nie mają w Polsce zbyt dobrej opinii. Często postrzega się je jako nieużyteczne, niekonkretne, a w dodatku nudne. Chcemy zmienić to – w naszej opinii – głęboko nieprawdziwe przekonanie. Chcemy pokazać badaczy i badaczki, którzy odkrywają rzeczy nie tylko przydatne społecznie, lecz także fascynujące i otwierające głowę na zupełnie nowe sposoby myślenia o świecie. Zależy nam na tym, żeby zaprezentować nie tylko ich pomysły teoretyczne czy badawcze, ale przede wszystkim ich samych jako osoby – to, jak i gdzie pracują, skąd czerpią pomysły, co ich cieszy, a co frustruje w ich pracy naukowej... Zapraszamy do słuchania co miesiąc!
Zespół badawczy
Czytaj więcej
Karina Stasiuk-Krajewska
Doktor habilitowana w obszarze nauk o komunikacji społecznej i mediach, prof. USWPS. Swoje zainteresowania badawcze wiąże z aksjologią mediów oraz etyką branż profesjonalnego komunikowania publicznego (zwłaszcza dziennikarstwa oraz PR). Zajmuje się także teorią i analizą dyskursu, m.in. z wykorzystaniem metod językoznawstwa kwantytatywno-korpusowego oraz analizą dezinformacji. Autorka ponad 100 publikacji naukowych, w tym 3 książek, oraz wielu wystąpień medialnych, raportów, analiz i ekspertyz. Prowadzi zajęcia oraz szkolenia z obszaru między innymi teorii i praktyki komunikacji, etyki komunikacji, języka inkluzywnego oraz PR.
Przez wiele lat zarządzała jednostkami dydaktycznymi na wyższych uczelniach, autorka kilkunastu programów studiów, pierwszego i drugiego stopnia oraz studiów podyplomowych, w obszarze komunikacji społecznej, dziennikarstwa, komunikacji wizerunkowej oraz reklamy i Public Relations.
Koordynatorka Central European Digital Media Observatory (CEDMO) w Polsce, międzynarodowego hubu zajmującego się zwalczaniem dezinformacji; ekspertka International Fact-Checking Network oraz EDMO’s Group of Experts on Structural Indicators for the Code of Practice on Disinformation. Koordynatorka klubu PR dla Nauki – Nauka dla PR w Polskim Stowarzyszeniu Public Relations, jurorka nagrody PR Wings.
Czytaj więcej
Tomasz Wołodźko
Medioznawca i dziennikarz radiowy z ponad 20-letnim stażem w mediach. Naukowo zajmuje się medialnym przedstawieniem sportu i komunikacją dźwiękową w przestrzeni publicznej.
Pracował we wrocławskim Radiu Eska. Jest wydawcą i redaktorem specjalistycznego periodyku dla miłośników kolarstwa szosowego i górskiego „Wrocławska Gazeta Kolarska” (w wersji internetowej oraz drukowanej) oraz pomysłodawcą i współautorem wyświetlanych w kinach filmowych miesięczników „Kronika Wrocławia” i „Kronika Dolnego Śląska”. Pracował jako koordynator programowy wrocławskiego oddziału Telewizji Polskiej, redaktor naczelny i sekretarz redakcji Radia Eska Wrocław oraz dziennikarz „Gazety Wyborczej” i „Życia Warszawy”. Prowadził szkolenia komercyjne z zakresu wystąpień publicznych, kontaktów z mediami, zintegrowanej komunikacji marketingowej, zarządzania sytuacjami kryzysowymi i kreowania wizerunku publicznego.
Autor publikacji naukowych z obszaru mediów i dziennikarstwa. Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia z brandingu dźwiękowego, dziennikarstwa radiowego, zarządzania instytucja medialną, zarządzania wizerunkiem, etyki dziennikarstwa i mediów oraz kompetencji komunikacyjnych.
Czytaj więcej
Justyna Rogula
Studentka piątego roku na wydziale Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. Aktywna członkini Studenckiego Koła Nagraniowego NAGŁOS. Współautorka podcastu „Nie mów do mnie Babo!” i lektorka licznych programów audio. Feministka i aktywistka działająca na rzecz praw kobiet i inkluzywności. Uwielbia słuchać o zainteresowaniach innych, fascynuje ją fantropologia oraz nowe media. Graficzka, artystka, a od niedawna także początkująca tatuażystka. Jest niepoprawną optymistką, która niezmiennie wierzy w istnienie dobrych ludzi.
Czytaj więcej
Kamil Wardęga
Student piątego roku na wydziale Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. Współzałożyciel Studenckiego Koła Nagraniowego NAGŁOS. Kiedyś programista i web designer, dzisiaj realizator dźwięku, kompozytor, dziennikarz i fotograf. Zafascynowany muzyką i wszystkim, co wydaje dźwięki. W wolnych chwilach naprawia instrumenty muzyczne i magnetofony.
Użyteczność wyników
Poprzez realzację założeń niniejszego projekktu zespół badawczy:
- w atrakcyjnej medialnie formie pokaże, że nauki społeczne i humanistyczne oraz nauki o sztuce są społecznie istotne i użyteczne;
- przyczyni się do popularyzacji nauki i etosu naukowca-badacza-mistrza w kontekstach wdrożeniowych oraz w związku z jego/jej warsztatem pracy, sposobem myślenia, badania, środowiskiem pracy itp.;
- poszuka odpowiedzi na pytania o sens i cel pracy badaczy w obszarze nauk społecznych, humanistycznych czy nauk o sztuce (Co daje ta praca? Jak może przysłużyć się społeczeństwu? Dlaczego jest istotna? Dlaczego warto się nią zainteresować?);
- podejmie próbę zbudowania zaufania do nauki i zachęci do przeciwstawienia się tendencjom antyintelektualnym;
- przyczyni się do promocji i propagowania efektów często niedocenianej pracy polskich badaczy i badaczek w obszarze nauk społecznych, humanistycznych oraz nauk o sztuce;
- ukaże zróżnicowanie prowadzonych w Polsce badań oraz możliwości operacjonalizacji ich wyników;
- przełamie szkodliwy stereotyp badacza/badaczki i braku sensu prowadzenia badań w wyżej wymienionych obszarach;
- zaprezentuje badaczy/badaczki jako osoby ciekawe, z pasją, społecznie zaangażowane;
- zachęci do zainteresowania się efektami działalności naukowej jako sprawą istotną dla społeczeństwa i jego funkcjonowania;
- zachęci do podejmowania studiów w obszarze nauk społecznych, humanistycznych i nauk o sztuce;
- wytworzy nowy atrakcyjny oraz innowacyjny format medialny, który będzie wykorzystywany w popularyzacji nauki;
- przyciągnie potencjalnie istotnych interesariuszy instytucjonalnych, zainteresowanych promowaniem efektów pracy polskich badaczy i badaczek w wyżej wymienionych dziedzinach wiedzy;
- przyczyni się do integracji środowiska naukowego w Polsce.