Żegnamy Profesora Wiesława Łukaszewskiego
Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Profesora Wiesława Łukaszewskiego, wybitnego psychologa, naukowca i mentora, który przez lata współtworzył i inspirował społeczność akademicką Uniwersytetu SWPS.
Ekspert w dziedzinie psychologii osobowości i motywacji
Profesor Wiesław Łukaszewski urodził się w 1940 r. w Poznaniu. Ukończył studia pedagogiczne na Uniwersytecie Wrocławskim, a stopień doktora uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim. Szybko osiągnął kolejne stopnie naukowe – zdobywając habilitację oraz tytuł profesora nauk humanistycznych. Specjalizował się w psychologii osobowości, psychologii społecznej i psychologii motywacji.
Profesor Łukaszewski współpracował także z Komitetem Nauk Psychologicznych PAN, gdzie w latach 1993–2003 pełnił funkcję przewodniczącego, a następie członka prezydium. Jego aktywność naukowa obejmowała również pracę redakcyjną w takich czasopismach jak „Czasopismo Psychologiczne”, „Przegląd Psychologiczny” oraz „Kwartalnik Psychologii Rozwojowej”, a także współpracę z miesięcznikiem „Charaktery”.
Ceniony badacz i autor wielu publikacji
Profesor Wiesław Łukaszewski, uznany w Polsce i na świecie badacz oraz autor licznych publikacji, był ceniony za swoje analizy i prace dotyczące osobowości, samooceny oraz zachowań społecznych. Jego prace dotyczące poczucia kontroli, motywacji, oraz relacji między ludźmi inspirowały pokolenia badaczy, studentów i entuzjastów psychologii. Profesor Łukaszewski pozostawił po sobie ogromny dorobek naukowy, który wyznaczał kierunki współczesnej psychologii i poszerzał nasze rozumienie ludzkiej natury.
Mentor, inspirujący wykładowca, popularyzator psychologii
Profesor Wiesław Łukaszewski był związany z Wydziałem Psychologii Uniwersytetu SWPS w Sopocie, od samego początku jego istnienia. W latach 2003-2011 Profesor Łukaszewski pełnił funkcję Kierownika Katedry Psychologii Ogólnej, przez cały okres pracy na sopockim Wydziale był także członkiem Rady Wydziału. Autorytet Profesora Łukaszewskiego, jego praca naukowa oraz dydaktyczna i popularyzatorska miały niezwykle istotny wpływ na powstanie i rozwój sopockiego Wydziału. Był wspaniałym wykładowcą, który dzielił się swoją ogromną wiedzą ze studentami, promotorem prac dyplomowych oraz rozpraw doktorskich, naukowcem, który inspirował i wspierał rozwój pracowników sopockiego Wydziału. Wykładowcy, pracownicy, studenci i studentki Wydziału Psychologii w Sopocie mogli także poznać niektóre pasje Profesora Łukaszewskiego, do których między innymi należała fotografia. Niezwykłe prace Profesora wspaniale prezentowały się na ścianach sopockiego kampusu. Ważnym i widocznym nie tylko na Uczelni, ale w Sopocie i całym Trójmieście obszarem aktywności Profesora Łukaszewskiego była działalność popularyzatorska. Z inicjatywy Profesora odbywały się spotkania naukowe, które cieszyły się wielką popularnością i zainteresowaniem także osób spoza Uczelni. Wykładów Profesora Łukaszewskiego mogli posłuchać również studenci w innych kampusach. Profesor Wiesław Łukaszewski przez wiele lat mieszkał i pracował w Sopocie, ale prowadził także wykłady między innymi na wrocławskim Wydziale Psychologii Uniwersytetu SWPS.
Wspomnienie prof. Wiesława Łukaszewskiego
31.X umarł profesor Wiesław Łukaszewski. Polska psychologia poniosła wielką stratę. Dla wielu z nas był nauczycielem, współpracownikiem, przyjacielem. W naszej uczelni pracował niemal od chwili jej powstania. Wykładał najpierw w Warszawie, potem w Sopocie i Wrocławiu. Prowadził zajęcia akademickie z tak różnych obszarów, jak podstawy psychologii, psychologia społeczna, motywacji, oraz międzykulturowa. Jego wykłady cieszyły się niezwykłą popularnością, miał niebywały dar opowiadania piękną polszczyzną w sposób prosty o rzeczach skomplikowanych. Prawidłowości psychologiczne ilustrował często przykładami z literatury pięknej, co przychodziło mu o tyle łatwo, że sam bardzo wiele czytał. Zachwycał wszystkich rozmówców swoją inteligencją, poczuciem humoru, krytycyzmem. Budził podziw i respekt, ale zarazem wszyscy czuliśmy jego wsparcie, zainteresowanie i życzliwość.
Był niezwykle ważną postacią psychologii polskiej. Na przełomie lat 70. i 80. organizował zimowe i letnie szkoły osobowości, w których uczestniczyli czołowi polscy naukowcy, prezentując swoje teorie i badania oraz prowadząc ożywione dysputy. Przez dwie kadencje pełnił funkcje przewodniczącego Komitetu Nauk Psychologicznych Polskiej Akademii Nauk, potem został honorowym przewodniczącym tej organizacji. Napisał wiele artykułów i szereg książek, między innymi „Szanse rozwoju osobowości”, „Wielkie i te nieco mniejsze pytania psychologii”, „Udręka życia. Jak ludzie radzą sobie z lękiem przed śmiercią”, „Mądrość i różne niemądrości”, czy „Motywacja bez mitów”.
Będzie nam wszystkich bardzo brakowało Profesora. Na pewno jednak będzie ciągle żył w naszej pamięci i będzie ciągle obecny w psychologii poprzez swoje publikacje i pomysły.
prof. dr hab. Dariusz Doliński